Nog een keer geëxperimenteerd met mijn nieuwe macrolens en details genomen van de amaryllis, die ik van mijn schoondochter heb gekregen. Die is rood. Macro-opnamen, geven details van dichtbij opgenomen. Als een bloem het onderwerp is, dan gaat het eigenlijk om kleur- en lichtverlopen, en om vormen. Dat is een zoektocht. Proberen te denken in kadreringen, wat laat je zien, wat laat je weg. Dat lijkt een beetje op beeldhouwen: een beeldhouwer concentreert zich op wat hij/zij weg wil halen. Hoe dichterbij je komt, hoe meer er wegvalt. Vind je het niet bij die ene bloem, probeer je het bij een andere bloem. Een amaryllis heeft er tenslotte minstens vier.
 |
| 1/13 sec bij f/11 en ISO 4000; 90 mm brandpuntsafstand |
Een ander aspect is de scherpte. Als je zo dichtbij fotografeert, is het scherptegebied, de scherptediepte, maar enkele millimeters tot een centimeter. Met andere woorden, je maakt ook keuzes wat je scherp wilt hebben, en wat onscherp wordt. Ook de onscherpe delen moeten bijdragen aan de foto, hetzij als achtergrond, hetzij als kader voor het scherpe deel. Alternatief is een techniek om alles scherp te krijgen: focusstacking, het combineren van een serie foto's met verschillende scherpteinstellingen.
Kortom: veel posities en bloemen uitproberen, en na verloop komt er wel iets moois tot stand. Dan heb ik het nog niet gehad over andere mogelijke onderwerpen. Kleine beestjes zijn ook populair onder macroïsten, maar ook details van allerlei voorwerpen. Eten kan ook een verrassend onderwerp zijn. Hier heb ik me even geworpen op alleen de amaryllis.
 |
| 1/50 sec bij f/11 en ISO 4000; 90 mm. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten